Tamil sex stories வந்து இந்த பிரா கொக்கியை போட்டுவிடு 4 அத்தை இயல்பாய் பேசிக்கொண்டே என் இரு கைகளையும் இழுத்து மீண்டும், பிரா கப்புகள் மூடிய தன் வனப்பான இரு மார்பகங்களின் மீதும் வைத்தது மட்டும் இல்லாமல், ஒரு முறை என் கைகளோடு சேர்த்து தன் இரு மார்பகங்களையும் தன் இரு கைகளாலும் அழுத்தியும்விட்டாள். நான் மீண்டும் பயந்தவனாய், என் கைகளை அத்தையின் மார்பகங்களின் மீது இருந்து விலக்க முயற்சித்தேன். ஆனால் இம்முறை, அத்தை என் கைகளை அழுத்திபிடித்துக்கொண்டிருந்ததால் என்னால் அவள் மார்பகங்களின் மீது என் கைகளை விலக்க முடியவில்ல. “சுதா…எதுக்கு பயப்படற…நானே தான் இப்ப உன் கைகளை இழுத்து என் மார் மேல வைக்கிறேன்…ம்ம்…அப்புறம் என்ன…?” இப்போது அத்தையின் குரலில் சற்றே கோபம் கலந்திருந்ததை என்னால் உணர முடிந்தது. அது தான் என்னை மீண்டும் என் இயல்பு நிலைக்கு முழுதும் திரும்ப உதவியது. அதனால் என் இரு கைகளையும், சிகப்பு நிற பேன்சி பிரா கப்புகள் மூடிய அத்தையின் செழிப்பான, வனப்பான, இரு மார்பகங்களின் மீதும் இருந்து விலக்கும் முயற்சியை நிறுத்தினேன். “அது நல்ல பையனுக்கு அழகு…அசடு…” அத்தை பாசம் மாறாமல் அப்படி சொன்னபோதுதான் எனக்குப்புரிந்தது அத்தை எதற்காக என்னை தன் படுக்கையறைக்குள் வரச்சொன்னாள் என்பது. இது எனக்குள் இப்போது பயத்தையும், குழப்பத்தையும் விலகச்செய்தது. மாறாக, ஒரு இனம் புரியாத இன்பத்தை என் உடலெங்கும் பாய்ச்சத் தொடங்கியது. நான் என் கையை அத்தையின் மார்பகங்களின் மீது இருந்து விலக்க முயற்சிப்பதை நிறுத்திவிட்டேன் என்பதை உணர்ந்த என் அத்தை தன் இரு கைகளையும், தன் மார்பகங்களின் மீதிருந்த என் கைகளின் மீது இருந்து எடுத்துவிட்டாள். மீண்டும் அழகாக சிரித்தாள். நான், என் உடலெங்கும் பாயத்தொடங்கிய இன்பத்தீ தந்த உந்துதலில், என் அத்தையின் பருத்த, செழிப்பான இரு மார்பகங்களையும் இரண்டு மூன்று முறை அழுத்தி அழுத்தி விட்டேன். “ஹ்ம்ம்…ஆஹ்ஹ்…” நான் என்னையறியாமல் முனகினேன். அத்தையின் இரு மார்பகங்களும் பெரிதாயும், வாளிப்பாகவும் இருந்தாலும், அளவில்லா மென்மையுடன், பஞ்சை விட மிருதுவாக இருந்தது. நான் அவளின் இரு மார்பகங்களையும் அழுத்தி விட்டபோது அத்தை என்னைப் பார்த்து மீண்டும் அழகாக சிரித்தாள்….நான் அப்போது அவளின் இரு தினவெடுத்த கோபுர அழகான மார்பகங்களின் மீது என் பார்வையை வைத்திருந்ததால், அவற்றின் மீதிருந்து என் பார்வையை விலக்கி என் அத்தையின் முகத்தைப் பார்த்தபோதுதான் அவள் என்னைப் பார்த்து சிரித்துக்கொண்டிருந்தாள் என்பதை உணர்ந்தேன். “என்ன…இப்ப மணியாகலையா…உங்க அம்மா என்ன கூப்டுகினு வரச்சொன்னாங்கன்னு சொன்ன…” அத்தை குறும்பாய், தன் வலது கண்ணை ஒரு முறை சிமிட்டி, சிரித்துக்கொண்டே கேட்டாள். எனக்கு அப்போது என்னுள் பாய்ந்து கொண்டிருந்த இன்பத்தீ, அத்தையின் மார்பகங்களை மேலும் சிறிது நேரம் அழுத்திவிட்டு விளையாடத்தூண்டியது. “அத்தை…அத்தை…எனக்கு இன்னும் கொஞ்ச நேரம் உன்னோட செழிப்பான, வனப்பான, வாளிப்பான, மதர்த்த இரு மார்பகங்களையும் அழுத்திப்பிசைந்து விளையாட வேண்டும் போலிருக்கு….ப்ளீஸ்..” என்று நான் கெஞ்ச ஆரம்பித்தேன். ஆனால் அத்தை இப்போது என் இரு கைகளையும் தன் மார்பகங்களின் மீதிருந்து தன் இரு கைகளாலும் விலக்கிவிட்டு என்னைப் பார்த்தாள். “அட…இங்க பார்ரா…கொஞ்ச நேரத்துக்கு முந்தி பயந்துகினு இருந்த புள்ளையா இது….என்னால நம்ப முடியல…”என்று மீண்டும் குறும்புப்பார்வை பார்த்து, சிரித்துக்கொண்டே என்னருகில் இருந்து விலகிச்சென்று, கட்டிலில் கிடந்த தன் ஜாக்கெட்டை எடுத்து அணிந்து கொள்ள ஆரம்பித்தாள். “அத்தை…அத்தை…ப்ளீஸ்…” நான் இப்போது மேலும் கொஞ்சலாக கெஞ்ச ஆரம்பித்தேன். அத்தை என் கொஞ்சலையும், கெஞ்சலையும் கண்டுகொள்ளாமல் தன் ஜாக்கெட்டை அணிந்துகொண்டு, தன் சேலை தலைப்பை, மாராப்பை சரியாக அணிந்து கொண்டு, மீண்டும் தன் சேலையை ஒரு முறை சரியாக அணிந்துகொண்டாள். அது எனக்குள் ஒரு வித கோபத்தை உண்டாக்கியது…அதற்கு காரணம் கைக்குக் கிடைத்தது வாய்க்கு கிடைக்கவில்லையே என்று எனக்குள் உருவான ஏக்கம்… “வா சுதா…கெளம்பலாம்…” அத்தை என் பதிலுக்கு நிற்காமல் தன் படுக்கையறையை விட்டு வெளியேறி வீட்டு வாசல் கதவருகில் சென்றிருந்தாள். வேறு வழியின்றி, கோபம் தனியாதவனாய் அவள் பின் நான் ஓடினேன். அத்தை வாசல் கதவை திறந்து வீட்டை விட்டு வெளியே நான் வந்ததும், கதவை சாத்திவிட்டு பூட்டிக்கொண்டாள். நான் அவள் வீட்டு வாசலில் நிறுத்தியிருந்த என் பைக்கில் அமர்ந்து ஸ்டார்ட் செய்ய, அத்தை வந்து அதன் பின் சீட்டில் அமர்ந்தாள். சில நிமிடங்களில் நாங்கள் எங்கள் வீட்டை அடைந்தோம். அத்தை இறங்கி என்னைப் பார்த்து ஒரு புன்னகை பூத்துவிட்டு எங்கள் வீட்டினுள் சென்றாள். நான் பைக்கை நிறுத்தி ஸ்டாண்டிட்டுவிட்டு, பூட்டிக்கொண்டு வீட்டுக்குள் சென்றேன். “வா..வா தனம்….நாங்க வந்து கூப்டாதான் நீ இங்க வருவ போல…இதே ஊர்ல இருக்கிறோம்னு தான் பேரு…” என் அத்தையின் பெயர் தனலக்ஷ்மி….அம்மா எப்போதும் அவளை தனம் என்றுதான் அழைப்பாள். “அது இல்ல அண்ணி…வீட்ல கட்டட வேல…அதனால வெளில எங்கயும் போக முடியல…இப்ப கூட பாருங்க…என் பொண்ணுங்க ரெண்டும் மெட்ராஸ் போயிருக்குதுங்க…அதுங்க கூட போகனும்னு எனக்கு ஆச தான்…ஆனா இந்த கட்டட வேல பாக்கற ஆளுங்க இப்பதான் வந்தாணுங்க…என்ன செய்யிறது…” சலித்துக்கொண்டாள் அத்தை அம்மாவிடம். “ஆமாமாம்…இந்த கட்டட வேல செய்றவங்க கெடைக்கிறது தான் இந்த காலத்துல கஷ்டமா இருக்கே…அது சரி…உன்ன நான் ஏன் எங்க வீட்டுக்கு வரச்சொன்னேன் தெரியுமா…?”
No comments:
Post a Comment